Υπάρχει μια στιγμή που η κάθε νέα γενιά βρίσκεται ενώπιον του μέλλοντος της και αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα που δημιούργησε το παρελθόν της.

Οδυνηρό.

Προσωπικά, δεν ενδιαφέρομαι για την αλυσίδα «αίτια-αποτελέσματα-ερμηνεία των αποτελεσμάτων-προβλεψη συνεπειών-ο θεός μαζί μας» που παρουσιάζει εδώ και δέκα μέρες, ο πάσα ένας που περνάει από τα τηλεοπτικά πάνελ. Πολιτικοί, ειδικοί, εμπειρογνώμονες, σοφοί, αρχηγοί και ουραγοί. Άποψη τους.  Οι περισσότεροι δικαιολογούν τους εαυτούς τους και καθησυχάζουν τη συνείδηση τους.

Δεν μας αφορά.

Ενδιαφέρομαι για τα γεγονότα και τους αριθμούς. Μιλάνε από μόνα τους. Ενδιαφέρομαι για κάθε μία επιλογή που έγινε προς όφελος μίας μονάδας, εις βάρος του συνόλου.  Φυσικά, δεν έχουν όλες οι επιλογές το ίδιο βάρος επιπτώσεων. Σαφώς υπάρχουν αυτοί των οποίων οι επιλογές έχουν προκαλέσει την κρίση, την καταστροφή, ή όπως αλλιώς θα ονομάσει η ιστορία αυτή την αλλαγή στη ζωή μας.

Αυτό είναι το «δεν ξεχνώ» της δικής μας γενιάς.

Απ’ αυτή τη στιγμή, σταματάμε να ακούμε και να ακολουθούμε τι έχουνε να πουν οι προηγούμενοι, οι μεγαλύτεροι, οι σοφότεροι, οι πατεράδες, οι ηγέτες. Κανένας μα κανένας δεν μπορεί να λύσει προβλήματα τα οποία, έχει δημιουργήσει. Και δεν θα τα επιλύσουμε με τις δικές τους λύσεις, το δικό τους τρόπο σκέψης.

Έχω ζήσει 30 χρόνια και κάτι, τα περισσότερα σ’ αυτό το νησί. Έχω πάει σε 34 πόλεις, 16 χώρες,  σε 4 ηπείρους. Έχω γνωρίσει ανθρώπους κι έχω δει πολλές πλευρές του ανθρωπινού πόνου και της ανθρώπινης ευτυχίας. Έχω αποτύχει και επιτύχει, έχω ερωτευτεί και πληγωθεί κι έχω ζήσει τους κύκλους απογοήτευσης-ανακαμψης που ζουν όλοι οι άνθρωποι στη γη.

Είδα και έμαθα πολλά και είχα εμπειρίες πολύτιμες, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς μου θυσίαζαν πάντα τις προσωπικές τους ανάγκες γι’ αυτές των παιδιών τους. Αυτό δεν είναι φαινόμενο εξαιρετικό, είναι δείγμα τυπικό μιας κοινωνίας που έβαζε πάντα σε προτεραιότητα τη μόρφωση, την εξέλιξη και την προκοπή της επόμενης γενιάς. Αυτή είναι η πραγματική μας κληρονομιά και δεν έχουμε κανένα μα κανένα δικαίωμα να την σταματήσουμε.

Δεν έχουμε δικαίωμα να στερήσουμε από τους επόμενους αυτό που είχαμε εμείς, χάριν στους προηγούμενους. Δεν έχουμε δικαίωμα να τους αναγκάσουμε να ζήσουν σε μια μικρή χώρα χωρίς προοπτική.

Το κουβάρι των τελευταίων ημερών πρέπει να το ξετυλίξουμε και να φτιάξουμε νέα υλικά.

Αλλιώς είμαστε από μόνοι μας καταδικασμένοι…

ΝΑΙ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ...

Η ΘΕΡΜΑΝΣΗ ΕΡΙΦΘΗ...

Τελικό συμπέρασμα: Αν δεν έχετε συγγενείς στην ΑΗΚ, γοράστε σόπες του γκαζιού....

Ηλεκτροπληξία

Εσύ. Ναι εσύ. Ο Ηλεκτρολόγος. Που σε αφήνουν ελεύθερο, όι μόνο να κυκλοφορείς, αλλά τζε να υπογράφεις ηλεκτρομηχανολογικά σχέδια. Πέρκει να επίες τζε Πολυτεχνείο.

Σε σένα απευθύνεται το παρόν ποστ. Σε σένα που κατάφερες να φέρεις εμένα (που μόνο η μάνα μου καταφέρνει να με νευριάζει) στα πρόθυρα διάπραξης φόνου εκ προμελέτης εν βρασμώ ψυχής. Σε σένα που είσαι ψεύτης, απατεώνας τζε άχρηστος. Σε σένα αφιερώνεται, που έστειλα άπειρα μηνύματα να μεν εμφανιστείς μπροστά μου γιατί δε θα μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου. 

Σε απομνημονεύω online για τα 125 ψέματα που μας είπες στις 225 φορές που σε επιάσαμε τηλέφωνο. Τζε για τις υπόλοιπες 100 που δε μας το απάντησες. 

Για ούλλες τις φορές που μας είπες ότι η θέρμανση μας θα ενωθεί σε 2 βδομάδες, σε 3 βδομάδες, τον άλλο μήνα, σε 15 μέρες. Που τα πρόπερσι. 

Για τις φορές που μας είπες ότι ήρτεν η ΑΗΚ, τζι έβαλε τους μετρητές, τζι εν ούλλα εντάξει, τζε εμπέναμε στο δωμάτιο του ηλεκτρισμού τζι εν είσιε τίποτε. 

Για τις φορές που μου είπες στο τηλέφωνο «είμαι με την ΑΗΚ τζε περνούμε σύρματα, σε λλίο θα είμαστε έτοιμοι, θα σε πάρω να σου πω». 

Θέλω να μάθουν ούλλοι για τις φορές που μας έστησες ότι τάχα εννα έρτεις, τζι εμείς επιέναμε σπίτι να σε περιμένουμε. Συμπεριλαμβανομένης τζε της φοράς που σε περίμενα εγώ, που τις 4 το απόγευμα ως τις 9 τη νύχτα, για να έρτεις να ξεκινήσεις (τάχα) τα σώματα, τζι έχασα τη γιορτή της φίλης μου. Τζι ελάλες "τελειώνω μια δουλειά τζι έρκουμαι, τελειώνω μια δουλειά τζι έρκουμαι". 

Για τους τσακωμούς που είχα με συγκεκριμένα άτομα, που εμουρμουρούσαν επειδή ενομίζαν ότι εν ΕΓΩ που κωλυσιεργώ, τζι εν σε πιάνω τηλέφωνο, τζι εν έρκεσαι. 

Που εβάλαμε τα σώματα της θέρμανσης το 2008 και το 2009, τζε επεριμέναμε ούλλο το χειμώνα πέρσι για την έγκριση της ΑΗΚ. Ο περσινός χειμώνας τέλειωσε χωρίς να ενωθεί η θέρμανση και φέτος ακόμα περιμένουμε. Γιατί άραγε; Έφταιε η ΑΗΚ ελάλες εσύ!! 

Θέλω να σου θυμίσω τζίνη την Κυριακή, 12 του Δεκέμβρη 2010, που έμαθα ΤΥΧΑΙΑ ότι δεν έκαμες ΠΟΤΤΕ αίτηση στην ΑΗΚ για να μας βάλουν θέρμανση στην πολυκατοικία. Μα γιατί την εξίασες; Εν ήταν ωραία; Θυμάσαι ίντα φωνές που σου έβαλα τζίνη την νύχτα; Τζε του παρέα σου του ντιβέλοπερ; Ήταν τόσες πολλές που έπαθα κατάπτωση. Δεν είχα ιδέα ότι μπορώ να θυμώνω έτσι. Βέβαια, η καταπληκτική ικανότητα που έσιεις να λαλείς ψέματα δεν κόφκει πίσω: «ΜΑ ΕΓΩ CHOCOLAT ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΛΑΛΩ ΨΕΜΑΤΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΚΑΜΝΑ ΤΙΠΟΤΕ ΤΟΣΟ ΤΖΕΡΟ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΕΝ ΣΟΥ ΤΟ ΠΩ;». 

Τζε εννοείται ότι έμαθα μετά ότι την αίτηση έκαμες την, την επόμενη μέρα, Δευτέρα, 13 του Δεκέμβρη του 2010. Ενώ έπρεπε να την έκαμνες το Σεπτέμβρη του 2009. 

Μα γιατί θυμώνεις; Εν πρέπει ούλλος ο κόσμος να ξέρει πόσο καλός τζι εξυπηρετικός είσαι; Δεν είναι υποχρέωση μου να πω ότι ΕΓΩ έπιασα τηλέφωνο την ΑΗΚ να μας δώσουν έγκριση, να μας βάλουν όρους τζε να μας εκδώσουν τιμολόγιο στις 7 του Γεννάρη το 2011; Ότι ΕΓΩ επία να πιάσω τους όρους, να μαζέψω τα λεφτά και τις υπογραφές, ΕΓΩ τα επαράδωσα με τα χεράκια μου στην ΑΗΚ στις 13 του Γεννάρη, τζι ΕΓΩ εκανόνισα να έρτουν για τους μετρητές στις 31; Γιατί θυμώνεις, είπαμε; Μήπως επειδή τούτα ούλλα έπρεπε να τα κάμεις ΕΣΥ; 

Τα 25 λάθη που σου ήβραν στην επιθεώρηση δεν τα σχολιάζω. Πχ ότι τα σύρματα που χρησιμοποείς δεν έχουν αντίσταση στη θερμότητα. Ούτε την ηλίθια αντίδραση του υπαλλήλου σου, που είπε: «ε, τούτος ο επιθεωρητής εν λλίον ιδιότροπος!» 

Άκου να δεις. Για να τελειώνουμε. Θα σε καταγγείλουμε. Στο Κέντρο Καταναλωτών, το οποίο θα διαβιβάσει το παράπονο μας στο Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών. Με όμορφη, περιγραφική επιστολή, όπως εν τούτο το ποστ. Θα έρτουν να ελέγξουν (είπαν μας) τις εγκαταστάσεις που έκαμες στην πολυκατοικία. Θα έβρουν γιατί μαγκώνει η πόρτα, γιατί κρούζουν οι πρίζες, γιατί κατσιαρίζει το σύστημα θυροκάμερας που έβαλες, τζε γιατί, παρολίγο να κρούσουμε ούλλοι, τη νύχτα που το κουδούνι έμεινε μόνο του να παίζει χωρίς να το πειράξει κανένας. Θα έβρουν τζε την έκθεση της ΑΗΚ με τα λάθη που σου υποδείξαν να διορθώσεις. Μετά, είσαι υποχρεωμένος (και καλά) να έρτεις να τα σάσεις. Αν δεν έρτεις (λαλεί) μπορεί να σου αφαιρέσουν την άδεια. 

Αλλά να σου πω κάτι, προσωπικά, χέστηκα για την άδεια σου, τζι αν την έσιεις, τζι αν μεν την έσιεις. Ο παπάς σου εν ηλεκτρολόγος (άθρωπος της δουλειάς φαντάζομαι, εσένα έκαμε σε μηχανικό για να προοδεύσει η επιχείρηση τζε η κοινωνία, να του ζήσεις), τζε πολλά πιθανόν ναν τζε ο θείος σου ηλεκτρολόγος, τζε ο ανιψιός σου, που (το πιο πιθανόν) λαλούν τον τζε τζίνον Αντρέα Χραλάμπους. Τζε σίουρα στη σχολή είσιες κάποιο κολλητό που ερωτεύτηκε την αρφή της γεναίκας σου τζι εγίνετε σύ(γ)αμπροι, αλλά τζίνος έγινε κυβερνητικός στο ΗΜΥ, για να πιάνει λίρες χωρίς να σκορσάρεται τζε να κάμνει τζε δουλειές δικές του με την άνεση του. Σίουρα θα τη γλυτώσεις. 

Τζε σίουρα θα έσιεις τζε συμπέθερους τζε παρέες στην ΑΗΚ που θα σε καλύψουν τζε τζίνοι. Δε με ενδιαφέρει καθόλου. 

Εγώ το μόνο που θέλω, μα το ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΙΝΑΙ 

ΝΑ ΣΕ ΔΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΝΩ Σ ΕΝΑ ΣΤΥΛΛΟ 

ΤΖΕ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ 

ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΡΝΩ ΨΗΛΟΤΑΚΚΟΥΝΑ!! 

ΝΑΙ, ΨΗΛΟΤΑΚΚΟΥΝΑ!! 

Nina Ricci, Καλογήρου, Miu Miu, Gucci, Tsakiri & Malla, Χαραλά, Dano, Krashias Shoes, Μanolo Blahnik, Jimmy Choo,Mario Bologna, Nine West, Eye Candy Shoes, Fota Shoes, Prada, Jessica Simpson, Steve Madden, Afrodite Shoes, Yves Saint Laurent, Feragamo Leather Laser-Cut, οτιδήποτε. Θυσιάζω όλα τα μεταλλικά στιλέτα για το χατήρι σου, ανεξαρτήτως μάρκας! Α, τζε κάτι τζινούρκα που είδα τελευταίως, του Ασλάνη. Χαλάλι σου ρε! Εκτός που τα Terra Plana (δεν έχουν μεταλλικούς τάκκους)! 

Θέλω να δω τα τακκούνια να βρίσκουν το κρανίο σου με δύναμη, να το ακούω να κάμνει κρακ, να γίνεται τρυπητό, όπως μου έκαμες το δικό μου με το περιπαίξιμο. Θέλω να δω τα μυαλά σου (τζίνα που δεν έσιεις) να ξισιλούν πόξω που τις τρύπες, για να νιώσεις τζι εσύ τον πόνο που προκαλείς σε ούλλο τον κόσμο που έσιει την ατυχία να σε βάλλει σπίτι του να του κάμνεις δουλειές. 

Το τακκουνοβόλημα θα κληθούν να παρακολουθήσουν live: οι υπάλληλοι σου τζε ο ντιβέλοπερ για παραδειγματισμό, ο παπάς σου για να καμαρώσει το έργο του, διότι σίουρα τζίνος θα σε έμαθε να λαλείς ψέματα τζε να κλέφκεις. Ή αν δεν σε έμαθε ο ίδιος, δεν κατάφερε να σε μάθει να ΜΕΝ λαλείς ψέματα τζε να κλέφκεις. Ολ δε σέιμ! Και βεβαίως, η γυναίκα σου, η οποία, αν την περιπαίζεις τζε τζίνη, σίουρα θα θέλει να συμμετέχει! 

Έσιεις χάρη που δεν είμαι πιο αθκιασερή, αλλιώς θα σου εκινούσα τζε αγωγή. Αλλά δεν έχω χρόνο να βουρώ στα δικαστήρια τα πρωινά, ούτε στους δικηγόρους τις νύχτες. 

Θέλω να με πιάσεις τηλέφωνο να μου ζητήσεις λεφτά. Για τις δουλειές που έκαμες, έστω και με 1.5 χρόνο καθυστέρηση. Μα γιατί εν με πιάνεις; Αλήθκια. Πιάσμε! Πλιζ!

31 Ιανουαρίου 2011

Γεια σου παραμελημένο μου μπλογκί. 

Απολογούμαι για την μακριά απουσία μου. Έλειπα. Όχι από το κωλονήσι, από τον εαυτό μου. Κλειστός λόγω ανακαίνισης. Συνέβαιναν διάφορα (έξω) που με βοηθούσαν να ξεχνώ, να προσπερνώ και να (μην) αντιμετωπίζω τα έσω. Ιτς οκ. Μίλησα και με μια φίλη μου ψυχολόγα και μου είπε ότι είμαι φυσιολογική. (Όσο φυσιολογική μπορεί να σε βρει η φίλη σου!).

Είχα πάρα πολλά να τρέξω στη δουλειά (ευτυχώς). Κάτι σεμινάρια, κάτι παρουσιάσεις, κάτι εμφανίσεις τηλεοπτικές, (όχι δε θα σας πω που δεν με είδατε)  με κρατούσαν απασχολημένη ψυχείτε και σώματι! (κοίτα ρε που έμαθα και εκκλησιαστικά!). Επίσης, κάτι τρεξίματα ιατρικής φύσεως, λίγα του σπιτιού και λίγα του αυτοκινήτου, είναι αρκετά για να κρατήσουν τα χέρια και τα μάτια μακριά από τη μπλογκοσφαίρα για αρκετές μέρες. Ανέλαβα  και χρέη διαχειρίστριας στην πολυκατοικία «Η ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ» (μετά από εκβιαστική παραίτηση της πρώην), οπότε, κλάψε με Χαράλαμπε.

Εκτός από αρκετά, όλ’ αυτά, είναι και χρήσιμα. Σε βοηθούν να μη σκέφτεσαι αυτά που πραγματικά σε απασχολούν.

Ήταν οι γιορτές. Δεν μου έκατσαν. Μιλούμε για μεγάλο δράμα. Δεν πέρασα καθόλου καλά, κι ό,τι έκανα, το έκανα με το ζόρι. Στην αρχή δεν καταλάβαινα γιατί ήμουν έτσι, τώρα νομίζω μπορώ να το εξηγήσω. Η αιώνια πάλη. Να μην μπορείς να διεκδικήσεις αυτό που πραγματικά έχεις ανάγκη, και, η μόνη διέξοδος είναι να ασχολείσαι με μαλακιούλες και να τις αναγάγεις σε μείζονα θέματα υπαρξιακά. Και να συμπεριφέρεσαι  λες και το σύμπαν θα σταματήσει να λειτουργεί αν δε γίνει αυτό που θέλεις (ή να νομίζεις ότι θέλεις)!

Έτσι πήγε ο παλιός ο χρόνος. Και μαζί του πήγε και η προσπάθεια για καλή διάθεση. Ποστ-χολιντέι ντιπρέσιον. Για να συνέλθω συγύρισα και καθάρισα ό,τι υπάρχει. Ξεκαθάρισα τα φοιτητικά μου χρόνια (πήρα 8 μεγάλες σακούλες χαρτί στην ανακύκλωση και 5 σακούλες μη-ανακυκλώσιμα υλικά στα σκουπίδια). Οργάνωσα και αρχειοθέτησα τις αναμνήσεις μου, και εντυπωσιάστηκα με τα πράματα που έχω φυλάξει τόσα χρόνια. Όλες τις κάρτες επιβίβασης όλων των πτήσεων, από το πρώτο μου ταξίδι το 1990 μέχρι σήμερα. Κι έχω κάνει πάααρα πολλά!!! Εισιτήρια εισόδου από όλα τα θέατρα, όλα τα μουσεία, όλες τις εκδηλώσεις. Το αυτόγραφο του Ρέμου από το Atlantic City to 2002. Την κάρτα “SOLD”  που βρήκα πάνω στο αυτοκίνητο μου τη μέρα που πήγα να το παραλάβω. Κάρτες, κόλλες, αποδείξεις, άρθρα, φωτοτυπίες ένα σωρό, ακόμα και ένα τεύχος της  City από το 2006 χωρίς λόγο και αιτία! Είμαι άρρωστη, έχω πρόβλημα, δεν εξηγείται αλλιώς!   

Ένιγουέι, θα γράψω ξεχωριστό ποστ με τα ευρήματα. Πάντως, όποιος θέλει βοήθεια να συγυρίσει αποθήκη, ερμάρια, να οργανώσει, να ταξινομήσει, είναι η καλύτερη εποχή για να με φωνάξει!!! Μόνο φλόκο μη μου δώσετε, δεν τα καταφέρνω.

Στο αποκορύφωμα των αρχαιολογικών ανασκαφών, αρραβωνιάστηκα (ιμις(h)ι μου!) Δεν κατάλαβα τι ακριβώς έγινε για να είμαι ειλικρινής κι εξακολουθώ να έχω απορίες:

1. Τι στο καλό έγινε που έπρεπε να με κάμει να πετάσω που τη χαρά μου; Το έχασα.

2. Δεν έπιασα νόμπελ, δεν ανέβηκα στο Έβερεστ, ούτε έκαμα τίποτε που να χρήζει συγχαρητηρίων και ασπασμών δεξιά και αριστερά. Παρετάτε με, κυκλοφορεί και γρίπη.

3. Δεν κατάλαβα γιατί «να ζήσουμε»; Πριν τι κάναμε δλδ; Πεθαίναμε; Καλύτερα να μου ευχηθείτε «περαστικά μου».

4. Η Μάνα, σήμερα λέει ο γάμος κάνει καλό στην υγεία. Αλλά δε διευκρινίζει ποιού την υγεία. Σε μένα πάντως, προς το παρόν παρατηρείται το αντίθετο φαινόμενο.

5. Πώς αντιμετωπίζεται τόσο άγχος; Και γιατί το έχω; Ουυυφφφουυυυυ!!

Ε, μ’ αυτά και μ’ αυτά θα αποχαιρετήσουμε τον πρώτο μήνα του νέου χρόνου. Αύριο ξεκινά ο επόμενος. Ευελπιστώ να είναι κάπως καλύτερος. Το ίδιο εύχομαι και σε σας…

Ας υποθέσουμε ότι η ζωή σου σε λίγο θ’ αλλάξει. Και το ξέρεις. Έχει αλλάξει. Θα αλλάξει. Έχει αλλάξει; Θα αλλάξει;

Πώς στο καλό πρέπει να νιώθεις;

περί αλατιού...

Υπάρχει κάποιος που είναι λίγο σαν κι εμένα; Πού μπορεί να με καταλάβει; Που μπορεί να με συμβουλέψει ή να με βοηθήσει;

Εντάξει, υποτίθεται ότι είμαι μεγάλη. Και ωρίμασα. Και είμαι ανεξάρτητη. Και κανονικά δεν πρέπει «να κάμνω όπως το μωρό». Δεν μπορούμε να έχουμε ό,τι θέλουμε, την ώρα που το θέλουμε, όπως το θέλουμε, σε ό,τι χρώμα θέλουμε. Θα πρέπει να μπορώ την αντιμετωπίζω την απογοήτευση με ψυχραιμία.

Κι  όμως. Δεν μπορώ, δεν μπορώ, μπορώ.

«Δηλαδή τι πειράζει αν δεν είναι τώρα και είναι σε 1 μήνα»;

Πειράζει, πειράζει, πειράζει. Πειράζει, πειράζει, πειράζει. Πώς αλλιώς να σου το πω; Ναι, πειράζει!!!

1. Ναι, θεωρώ πως οι ημερομηνίες είναι σημαντικές στη ζωή μας. Μπορεί μια μέρα με νόημα, ή μια ώρα με νόημα να μεταμορφώσουν τις στιγμές. Από αδιάφορες σε σημαντικές. Από χλιαρές σε καυτές. Από μέτριες σε εξαιρετικές. Να δημιουργήσουν αναμνήσεις που θα θέλουν να ακούν τα εγγόνια.
2. Ναι, δίνω σημασία στις λεπτομέρειες. Καθορίζουν το αποτέλεσμα, λένε πολλά για το κάθε άτομο.
3. Στραβοκοίταξα τον πολύφερνο εμπειρογνώμονα επειδή φορούσε άσπρες κάλτσες με μαύρα παπούτσια. Και δεν του έχω και πολλή εμπιστοσύνη. 

4. Ακολουθώ τις συνταγές κατά γράμμα και δίνω μεγάλη σημασία στα καρυκεύματα. Κάνουν τη διαφορά.
5. Ξενερώνω με συνδυασμούς καφέ-μαύρο, μαύρο-μπλε, άσπρο-μπεζ.
6. Κι όταν λέω πως η στιγμή χάθηκε για πάντα, το εννοώ.
7. Και όχι, δεν μπορώ απλά να το ξεπεράσω.

Έχω πρόβλημα; Σίγουρα. Δεν μπορώ να καταπιώ τόση απογοήτευση. Μου κάθεται στο λαιμό. Είμαι υπερβολική; Κακομαθημένη; Μπορεί. Φαντασιόπληκτη; Πιθανόν. Μπερδεύω την πραγματικότητα με ταινία; Highly likely.

Αλλά για σου αποδείξω ότι έχω δίκαιο, την επόμενη φορά που θα μαγειρέψω, δε θα βάλω αλάτι…

Χάπι νιου γίαρ...

Να ευχηθώ κι εγώ χάπι και πρόσπερους νιου γίαρ;  

Εύχομαι. 

Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος και να φέρει όλα τα καλά σε όλο τον κόσμο. Ή τουλάχιστον ένα στον καθένα.

Αν και, εγώ προσωπικά, δεν είχα κανένα πρόβλημα με τον παλιό (το) χρόνο. Μια χαρά ήταν. Δεν ήταν ανάγκη να αλλάξει, αφού τίποτ’ άλλο δεν άλλαξε. Ζω στο ίδιο σπίτι, έχω την ίδια δουλειά, οδηγώ το ίδιο αυτοκίνητο, τα ίδια όλα… Ούτε καν ένα μιλίμετρο δε μου πρόσθεσε το 2011 σε ύψος και είμαι ταμάλα τσαντισμένη. Άρα; Προς τι η αλλαγή του χρόνου; Εντελώς άσκοπη και δεν μπορώ να τη σταματήσω ή να την εμποδίσω. Ουφφ!!! Στρες!!!

Βέβαια, οτιδήποτε συμβαίνει χωρίς να το έχω προγραμματίσει και δεν μπορώ να ελέγξω μου προκαλεί στρες, αλλά αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα που θα το συζητήσουμε κάποια άλλη φορά, γιατρέ μου.

Ούφφου ούφφου ούφφου!

Δε χρειάζεται να έχει κάποιος νόμπελ λογοτεχνίας για να καταλάβει ότι περνάω δύσκολη περίοδο προσαρμογής. Στράφι πήγαν οι διακοπές. Μη σου πω και στραβά. Χάλια; Καλά, όχι τελείιιιως χάλια. Αλλά μάλλον προς τα κει.

Προσπαθώ όμως να δω θετικά το θέμα. Και έβαλα ΚΑΙ new year´s resolutions. Μήπως σωθεί κατιτίς. Αφήστε με να σας τις πω πλιιιιιζζζ! 

1. Θα αντιμετωπίζω τον εαυτό μου πιο θετικά.

2. Δε θα αναβάλλω οτιδήποτε μου προκαλεί δυσφορία.

3. Δε θα αργώ στη δουλειά.

4. Θα αντιμετωπίζω με ψυχραιμία τα απρόοπτα και τα προβλήματα.

5. Θα είμαι πιο καλά οργανωμένη για να μην παθαίνω κρίσεις πανικού.

6. (Άκυρο το προηγούμενο. Είμαι ήδη σε προχωρημένο στάδιο ιδιοψυχαναγκασμού γιατρέ μου).

7. Θα γίνω πιο δεκτική και κατανοητική στις ατέλειες των άλλων.

8. Θα ψηλώσω.

9. Θα αδυνατίσω (που μπορεί να μη χρειαστεί, αν καταφέρω να ψηλώσω).

10. Θα κάνω σωστή διατροφή.

11. Θα πηγαίνω κάθε μέρα γυμναστήριο.

12. Θα επισκέπτομαι τη γιαγιά μου.

13. Θα ξυπνώ κάθε πρωί πιο νωρίς για να συγυρίζω το σπίτι, να ετοιμάζομαι στην τρίχα και να μην αργώ στη δουλειά.

14. (ναι καλά!)

15. Δε θα είμαι τόσο τελειομανής (?????)

16. Θα διαβάζω.

17. Δε θα θυμώνω της μάμας μου.
18. I will face reality...
19. (good luck with that!)

.............................................................................................................................

Μπαααα. Δε δούλεψε η θεραπεία. Εξακολουθώ να νιώθω το κλουβί....

.............................................................................................................................