Υπάρχει κάποιος που είναι λίγο σαν κι εμένα; Πού μπορεί να με καταλάβει; Που μπορεί να με συμβουλέψει ή να με βοηθήσει;
Εντάξει, υποτίθεται ότι είμαι μεγάλη. Και ωρίμασα. Και είμαι ανεξάρτητη. Και κανονικά δεν πρέπει «να κάμνω όπως το μωρό». Δεν μπορούμε να έχουμε ό,τι θέλουμε, την ώρα που το θέλουμε, όπως το θέλουμε, σε ό,τι χρώμα θέλουμε. Θα πρέπει να μπορώ την αντιμετωπίζω την απογοήτευση με ψυχραιμία.
Κι όμως. Δεν μπορώ, δεν μπορώ, μπορώ.
«Δηλαδή τι πειράζει αν δεν είναι τώρα και είναι σε 1 μήνα»;
Πειράζει, πειράζει, πειράζει. Πειράζει, πειράζει, πειράζει. Πώς αλλιώς να σου το πω; Ναι, πειράζει!!!
1. Ναι, θεωρώ πως οι ημερομηνίες είναι σημαντικές στη ζωή μας. Μπορεί μια μέρα με νόημα, ή μια ώρα με νόημα να μεταμορφώσουν τις στιγμές. Από αδιάφορες σε σημαντικές. Από χλιαρές σε καυτές. Από μέτριες σε εξαιρετικές. Να δημιουργήσουν αναμνήσεις που θα θέλουν να ακούν τα εγγόνια.
2. Ναι, δίνω σημασία στις λεπτομέρειες. Καθορίζουν το αποτέλεσμα, λένε πολλά για το κάθε άτομο.
3. Στραβοκοίταξα τον πολύφερνο εμπειρογνώμονα επειδή φορούσε άσπρες κάλτσες με μαύρα παπούτσια. Και δεν του έχω και πολλή εμπιστοσύνη.
2. Ναι, δίνω σημασία στις λεπτομέρειες. Καθορίζουν το αποτέλεσμα, λένε πολλά για το κάθε άτομο.
3. Στραβοκοίταξα τον πολύφερνο εμπειρογνώμονα επειδή φορούσε άσπρες κάλτσες με μαύρα παπούτσια. Και δεν του έχω και πολλή εμπιστοσύνη.
4. Ακολουθώ τις συνταγές κατά γράμμα και δίνω μεγάλη σημασία στα καρυκεύματα. Κάνουν τη διαφορά.
5. Ξενερώνω με συνδυασμούς καφέ-μαύρο, μαύρο-μπλε, άσπρο-μπεζ.
6. Κι όταν λέω πως η στιγμή χάθηκε για πάντα, το εννοώ.
7. Και όχι, δεν μπορώ απλά να το ξεπεράσω.
5. Ξενερώνω με συνδυασμούς καφέ-μαύρο, μαύρο-μπλε, άσπρο-μπεζ.
6. Κι όταν λέω πως η στιγμή χάθηκε για πάντα, το εννοώ.
7. Και όχι, δεν μπορώ απλά να το ξεπεράσω.
Έχω πρόβλημα; Σίγουρα. Δεν μπορώ να καταπιώ τόση απογοήτευση. Μου κάθεται στο λαιμό. Είμαι υπερβολική; Κακομαθημένη; Μπορεί. Φαντασιόπληκτη; Πιθανόν. Μπερδεύω την πραγματικότητα με ταινία; Highly likely.
Αλλά για σου αποδείξω ότι έχω δίκαιο, την επόμενη φορά που θα μαγειρέψω, δε θα βάλω αλάτι…
Μεγάλο προταίρημα η υπομονή. Θέλει δουλειά να την κατακτήσεις.
ReplyDeleteΓιατί έχω την εντύπωση ότι το ποστ απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα...:-)
:) Δηλαδή φταίω;
ReplyDeleteΟι λεπτομέρειες σίγουρα παίζουν ρόλο, αλλά εξαρτάται από σενα σε ποια πράγματα επιλέγεις να δίνεις σημασία και σε ποιά όχι. Δεν είναι θέμα ανωριμοτητας, είναι θέμα εαν αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς.
ReplyDeleteΜεν βάλεις πιπέρι καλύττερα. Χωρίς άλας εν θα τρώεται.
ReplyDeleteΕίμαστε εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες σαννα? Είμαι τέλεια σικκιμέ τζιαι ενε καλά. Το ενδιάμεσο πως το πετυχαίνεις ενεκατάλαβα ποττέ.
Πατατούλλη, όταν αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς και οι επιθυμίες σου δεν πραγματοποιούνται την ώρα που θέλεις, τι πρέπει να κάνεις;
ReplyDeleteΔρ. Αχάπαρη, το θέμα είναι το άλας. Τζε ο άλλος να καταλάβει επιτέλους ότι χωρίς άλας το φαί δεν τρώεται! Τι εννοείς είσαι τέλαια σικκιμέ; Ας πούμε, αν δε σου έφερνε δώρο ο κ. Αχάπαρος τα χριστούγεννα τζι ελάλε "δεν είχα ώρα να σου πιάσω δώρο", θα ελάλες σικκιμέ; (το θέμα το ποστ δεν είναι το δώρο των χριστουγέννων, αλλά το αναφέρνω σα μια τυπική ιστορία μεταξύ ζευγαριού).
χα χα αλάτι...
ReplyDeleteΚοίτα, ώσπου να νευριάσεις θα περάσεις και ο μήνας.
Φυσικά στα λέω εγώ που είμαι το πιο ανυπόμονο άτομο έβερ!
Μα θα είναι ένας εντελώς άχρωμος και αδιάφορος μήνας. Αυτό είναι και το πρόβλημα μου. Αχ!!
ReplyDeleteΓεια σου τουλίπ! :)
μεν ακούεις τίποτε. εμένα μια χαρά νορμάλ ενήλικας μου φαίνεσαι.πιο συνειδητοποιημένη από τους υπόλοιπους
ReplyDeleteΑχ ρίτσα! Εννοείς δεν είμαι νευρωτικο-ψυχαναγκαστική; Υπαρχουν άλλοι που με κάμνουν να νιώθω έτσι..
ReplyDelete